Dane kontaktowe: e-mail: info@orgbud.pl Tel / fax: 61 864-25-91 do 95

Nowa formuła kalkulacyjna

Przemiany polityczne w latach 80-tych XX wieku, a w ślad za tym gospodarcze spowodowały, że rynek do tej pory regulowany urzędowo, sterowany centralnie przez wydawane ustawy i zarządzenia ustąpił wolnemu rynkowi kreowanemu przez zjawiska ekonomiczne popytu i podaży. Wraz z pojawieniem się w nowych warunkach procedur wyboru wykonawców realizujących roboty budowlane zaczęła ewoluować metodologia kosztorysowania robót budowlanych. Było to możliwe również dzięki postępowi technologicznemu i szybko postępującej komputeryzacji.

Do momentu zmian stosowano archaiczną formułę kalkulacyjną w której koszy pośrednie i zysk były wyodrębnione od kosztów bezpośrednich robocizny, materiałów i sprzętu danego zakresu robót i doliczane dopiero w podsumowaniu kosztów wydzielonych grup robót (stanów lub elementów). Miało to istotne znaczenie przy ?ręcznej kalkulacji? lecz uniemożliwiało inwestorowi i wykonawcy poznanie właściwej ceny jednostkowej dla danej roboty. Stąd też, pod koniec lat 90-tych wypracowano nową formułę polegającą na obliczeniu najpierw ceny jednostkowej roboty (obciążonej  narzutami), a w drugiej kolejności, uwzględniając ilości robót, określeniu ich wartości, co można zapisać n.w. wzorem:

Ck =      Σ(L * (n *c + Kpj + Zj) +  Pv

Takie podejście uczyniło swojego czasu kosztorysowanie przejrzystym i czytelnym i nadało mu cechy postępu i nowoczesności – zbliżając go wprost do standardów europejskich.

Formuła sprzed okresu przemian nadal jest stosowana ale bardzo rzadko. Z uwagi na wyżej wymienione mankamenty strony procesu inwestycyjnego uciekają się do niej jedynie w sytuacji gdy cena jednostkowa roboty jest dla  nich nieistotna i uzgodniły podstawy rzeczowe, wysokość stawki robocizny kosztorysowej, wskaźniki narzutów i źródła informacji o cenach czynników produkcji.

W ostatnim czasie lansowana jest kolejna formuła, w której wartość roboty sprowadza się do trzech składników: kosztów robocizny i pracy sprzętu obciążonych narzutami, oraz materiałów. Dopiero przy tej formule strony mają pełną świadomość wysokości jednostkowych kosztów robocizny i pracy sprzętu oraz kosztów materiałów użytych do wykonania danej roboty.

Nowa formuła kalkulacji szczegółowej:

Wchodząca w życie nowa formuła kalkulacji szczegółowej polega na obliczeniu ceny kosztorysowej obiektów lub robót budowlanych jako sumy iloczynów: ilości ustalonych jednostek przedmiarowych (obmiarowych) robót, jednostkowych nakładów rzeczowych i ich cen z doliczonymi odpowiednio wartościami materiałów pomocniczych, sprzętu pomocniczego oraz kosztów pośrednich i zysku, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług (VAT):

Formuła kalkulacji szczegółowej:          Ck =   Σ(L * (Rj + Mj + Sj)) + Pv

w tym:

Rj = R + Kpr + Zr
gdzie  R =  Σ (Nr * Cr)

Mj = M + Zm
gdzie  M = Σ (Nm * Cmn ) + Mp

Sj = S + Kps + Zs
gdzie  S =  Σ (Ns * Cs) + Sp

Oznaczenie symboli:

Ck – cena kosztorysowa obiektu lub robót budowlanych,
Lilość jednostek przedmiarowych (obmiarowych) robót,
Cjcena jednostkowe robót,
Rjjednostkowa wartość robocizny na jednostkę przedmiarową robót (łącznie z narzutami),
Mj jednostkowa wartość materiałów na jednostkę przedmiarową robót (łącznie z narzutami),
Sjjednostkowa wartość pracy sprzętu na jednostkę przedmiarową robót (łącznie z narzutami),
Rjednostkowa wartość kosztów bezpośrednich robocizny,
Mjednostkowa wartość kosztów bezpośrednich materiałów,
Sjednostkowa wartość kosztów bezpośrednich pracy sprzętu,
Pvpodatek od towarów i usług (VAT), naliczony zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Nrjednostkowy nakład robocizny,
Nmjednostkowy nakład materiałów,
Nsjednostkowy nakład pracy sprzętu i środków transportu technologicznego,
Crgodzinowa stawka robocizny kosztorysowej,
Cmnjednostkowa cena nabycia materiału,
Csjednostkowa cena pracy sprzętu i środków transportu technologicznego,
Kprjednostkowa wartość kosztów pośrednich robocizny,
Kpsjednostkowa wartość kosztów pośrednich pracy sprzętu,
Mpjednostkowa wartość materiałów pomocniczych,
Spjednostkowa wartość sprzętu pomocniczego,
Zrjednostkowa wartość zysku od robocizny,
Zmjednostkowa wartość zysku od materiałów,
Zsjednostkowa wartość zysku od sprzętu.

 

Należy jeszcze raz podkreślić, że cena jednostkowa roboty jest zwykłą sumą omawianych trzech składników kosztowych RMS „brutto” (wyznaczonymi łącznie z narzutami). Niezwykle proste jest zatem nie tylko porównywanie wzajemne poszczególnych cen robót w przedłożonych ofertach, lecz także wymienionych powyżej składników kosztowych tych cen. Walory zaproponowanego rozwiązania docenią również strony procesu inwestycyjnego – w sytuacji konieczności wprowadzenia korekt cen robót wynikających z zastosowania np. innych niż pierwotnie zakładano rodzajów materiałów.

Dzięki swoim zaletom formuła ta zyskuje licznych zwolenników. Z pewnością kosztorysantów zainteresuje fakt, że kalkulacja według tej formuły jest od kilku miesięcy możliwa w systemie kosztorysowym KOBRA.

 

 

Dodane: 18 stycznia 2017